ÞRÁ

I)

(þrá, þráða, þráðr), v. to long, yearn (slá ekki slíku á þik, at þrá eptir einni konu);

refl., þrást á e-t, to long for a thing.

II)

f. longing, yearning;

leggja þrár í e-t, to yearn after a thing.

III)

n. obstinacy (Hrafn harðnaði í sínu þrái við biskup);

í þrá e-m, in defiance of, in spite of (gerði þat hverr í þrá öðrum);

honum þótti þat mjök gert í þrá sér, in his despite, in order to thwart him;

ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind (því næst gekk veðr á þrá).

* * *

pres. þrái, pret. þráði, [Engl. throe], to feel throes, to long, pant after; þrár hann ok sýtir eptir þeim, Stj. 76; sýtandi ok þrándi eptir honum, 195; slá ekki slíku á þik, at þrá eptir einni konu, Ísl. ii. 250; þá skal ekki lengi þrá til þess er þó skal ekki tjá, Gísl. 99: with acc., Ketilríðar er Viglundr þráði, Bárð. 165.

II. [þrá, n.], reflex. to persevere, be obstinate in a thing; en ef þeir þrásk á ok látask hvárigir fyrri hefja. N. G. L. i. 64; en alls þú þrásk á hóhn-göngu þessa, Karl. 90 (þrár svá mjök, v. l.)